Abin da ya fi muhimmanci

Ba zan taɓa mantawa da lokacin ba. Shekaru da suka gabata, William Sloane Coffman ya kasance a Kwalejin Bridgewater don ba da lacca mai ban sha'awa game da yaƙi da luwaɗi.

Kamar yadda masanin tauhidi mai sassaucin ra'ayi ya kaddamar a cikin adireshinsa, ya yi wannan furci mai ban mamaki: "A koyaushe ina ƙyale yiwuwar in yi kuskure." Abin da budewa mai haske! Ta hanyar yarda da iyakokin iliminsa da hangen nesa, ya kwance damarar masu sauraronsa kuma ya gayyace su don sauraron ta hanyar da ba ta da ƙiyayya da kariya.

Sloane Coffin kuma ya kasance na Littafi Mai Tsarki. Da yake tsinkayar bayyanuwar Allah da zai ceci mutane daga zaman bauta a Babila, annabi Ishaya ya yi gargaɗi: “Ku nemi Ubangiji sa’anda za ku same shi, ku kira gare shi sa’ad da yake kusa; Bari mugaye su rabu da hanyarsu, marasa adalci kuma su bar tunaninsu; su komo wurin Ubangiji, domin ya ji tausayinsu, ga Allahnmu kuma: gama shi za ya gafarta a yalwace.” (Ishaya 55:6-7).

Sa’an nan da yake magana a madadin Ubangiji, ya tuna wa waɗannan Yahudawa da suke bauta, da mu, cewa ba wanda ya san hankali da hanyoyin Allah sosai. “Gama tunanina ba tunaninku ba ne, al'amuranku kuma ba al'amuranku ba ne, ni Ubangiji na faɗa. Gama kamar yadda sammai suka yi tsayi fiye da ƙasa, haka al’amurana suka fi naku ɗaukaka, tunanina kuma fiye da tunaninku.” (Ishaya 55:8-9).

Ko yaya aka same mu da laifin da ya dace na matsayinmu, babu ɗayanmu da ya san tunanin Allah da kuma hanyoyinsa. Dole ne a ko da yaushe mu ƙyale yiwuwar cewa ba mu da cikakken ma'auni na gaskiya. Wannan yana sa mu ’yantar da mu mu saurara kuma mu koya daga waɗanda suke da mabambantan ra’ayi kuma wataƙila mu matso kusa da gaskiyar da muke nema.

Bayan ya tattauna batutuwan imani a surori uku na farko na Afisawa, marubucin ya roƙi Kiristoci: “Ku yi rayuwar da ta dace da kiran nan da aka kira ku zuwa gare shi, da dukan tawali’u da tawali’u, da haƙuri, kuna haƙuri da juna cikin ƙauna; kuna yin ƙoƙarce-ƙoƙarce ku kiyaye ɗayantakar Ruhu cikin ɗaurin salama” (Afisawa 4:1-3).

Haɗin kai na ikkilisiya baiwa ce ta Ruhu, kuma ana buƙatar tawali’u, tawali’u, haƙuri, da ƙauna mai haƙuri don kiyaye wannan haɗin kai. Wannan hadin kai da Allah ya yi ba daidai ba ne. Mu'ujiza na Ikklisiya ita ce ta wargaza shinge na kabilanci da aji da jinsi da al'adu kuma ta haɗa nau'ikan mutane masu ban sha'awa waɗanda, ga dukan bambance-bambancensu, duk suna da haɗin kai ta burinsu na duniya da aka fansa cikin Yesu Kiristi.

Ikilisiyar da ta rabu kuma ta shagaltu da bambance-bambancenta da kyar ta iya ba da shaida ga duniyar ƙaunar Allah ta fansa. Waɗanda suke kallon dukan hargitsi da rarrabuwar kawuna a cikin ikilisiya za su yi mamakin dalilin da ya sa za su kasance cikin wannan ɓarna: Idan mabiyan Yesu suna hali haka ga junansu, ko dai abin wasa ne ko kuma sun manta abin da ya koyar da kuma yadda ya yi. ya rayu.

Hakika imaninmu yana da muhimmanci, kuma ya kamata mu riƙe su kuma mu yarda da su. Amma sa’ad da muka daraja matsayinmu fiye da haɗin kai na ikilisiya, sa’ad da muka yi tunanin cewa dole ne wasu a cikin jiki su ba da gaskiya kamar yadda muka yi, sa’ad da namu na jiki ya dangana a kan yarjejeniyar jiki da mu, wannan lokaci ne mai kyau mu tuna cewa a’a. mutum ya san hankali da hanyoyin Allah. Wannan lokaci ne mai kyau don ƙyale yuwuwar mu yi kuskure, mu tambayi ko muna “ƙoƙarce-ƙoƙarce mu kiyaye ɗayantakar Ruhu cikin ɗaurin salama.”

Bayan ya aririci masu sauraronsa su yi haka, marubucin ya ba da sunayen abubuwa masu muhimmanci da suke tushen haɗin kai na coci: “Akwai jiki ɗaya, Ruhu ɗaya, kamar yadda aka kira ka zuwa ga bege ɗaya na kiranka, Ubangiji ɗaya, ɗaya. bangaskiya, baftisma ɗaya, Allah ɗaya Uban kowa, wanda ke bisa kowa, ta wurin duka kuma cikin duka.” (Afisawa 4:4-6).

Wato abin da ya haɗa Ikilisiya ya fi duk abin da zai iya raba ta. Idan duk wannan ya haɗa mu, ta yaya wani abu zai iya raba mu? Idan duk wannan ya haɗa mu, ta yaya wani abu zai iya raba mu?